Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զմայլուել

վանկեր՝ զ(ը)•մայլ•վել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. զմայլանքի մեջ ընկնել, հիանալ, հիացք ապրել, սքանչանալ ◆ Իսկ նա զմայլված կանգնել է, և շողում են նրա առողջ ատամները։ (Ակսել Բակունց) ◆ Լեոն նկատել էր, ինչպես մայրը հիացած, զմայլված դիտում իր սիրեցյալին: Զորայր Խալափյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս զմայլել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել