զվարճախոսություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zvɑɾt͡ʃɑχɔsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)•վար•ճա•խո•սութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- զվարճախոս լինելը ◆ Զորա զորավարը՝ հիսունից անց և կորովի և շատ ախորժալի զորական՝ զվարճախոսությամբ ղատվում էր հայ իշխաններից՞: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Շատ մարդ էլ նրա զվրժախոսությունների ու առակների համար դեռ վարձից մի բանել ավել էր տալիս։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Իր լքված առանձնությունը մեր զվարճախոսություններով կը կենդանացնենք (Գրիգոր Զոհրապ)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս զվարճաբանություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։