զրնգուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [zɾŋɡun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ զ(ը)•ր(ը)ն•գուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- զրնգացող ◆ Արծաթե զանգը ավելի զրնգուն է։
- զիլ ու հստակ ձայն հանող, հնչեղ ◆ Ի՜նչ անունդ - զրնգուն ձայնով բացականչեց Մուշեղը։ Սերո Խանզադյան
- աղմկոտ, աշխատանքային եռուզեռի ձայներով լեցուն (փխբ․) (բնստ․) ◆ Այս այգաբացի երթը զրնգուն իմ բարձրաշառաչ երգն է ավետել։ Եղիշե Չարենց
- զրնգոց (բնստ․) ◆ Զրնգուն խիդ։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Երգում էր նա երգը խառնած հրանոթի զրնգունին: Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ խմբագրել
- զրնգուն, զնգզնգուն, հնչեղ
- տե՛ս աղմկոտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։