էլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ էլ
վանկեր՝ էլ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՄակբայ
- այլևս (ուժգին շեշտով) ◆ Է′լ չի խոսեց Արաքսը։ Ռափայել Պատկանյան
- ավելի ևս, ևս առավել ◆ Մի օրիորդ կա, որ գեղեցիկ է, և է՜լ գեղեցիկ քան թե այս բառը։ Շեքսպիր
- դարձյալ, ևս, էլի ◆ Է′լ եմ ուզում։
- նույնպես ◆ Ես էլ դու եմ, ես չկամ (Վահան Տերյան)
Շաղկապ
- և, նաև, իսկ ◆ Վառ արևի շողը խաղաց… Աղունակն էլ թռավ, եկավ, նստավ բանտիս լուսանցքին։ (Ավետիք Իսահակյան)
- կրկնությամբ` էլ… էլ, և… և, թե′ մեկը և թե′ մյուսը ◆ Գնա էլ գա էլ։
- այլևս ինչու, այսքանից հետո ինչի համր ◆ Գնա, էլ ինչու՞ ես մնում։
- որ (թարմատար) ◆ Լավ է, էդքան էլ խելքդ կտրել է։ (Ակսել Բակունց)
- թեկուզ, թեպետ և, չնայած ◆ Նա կարծում էր, թե չաշխատի էլ` կապրի։
Վերաբերական
խմբագրել- արտահայտում է զիջականություն գոնե ◆ Անձրև էլ չկա, որ մի քիչ հովն ընկնի։
- հաստացնում և սաստկացնում է ասվածը ◆ Սպասածի պես էլ եղավ. թշնամին ետ քաշվեց։
- արտահայտում է անսպասելիություն, հանկարծակիություն ◆ Մեկ էլ, ըհը, աղվեսն եկավ։ Հովհաննես Թումանյան
- արտահայտում է զայրույթ, դժգոհություն, բա, հապա, միթե ◆ Մարդ էլ ընկերոջը կխաբի՞:
- մեկից բարձր թվականների հետ ցույց է տալիս հավաքականություն, թվականի ցույց տված քանակով միավորները միասին, բոլորըառանց բացառության ◆ Չորսն էլ այստեղ են։
- հարցական դերանունների հետ, հարցման սաստկացում, նույնիսկ, անգամ ◆ Ինչպես էլ չի ամաչում։
- ժխտական կամ հարցական բայաձևերի հետ ցույց է տալիս մի բան ծայրահեղ լինելը, բոլորովին, այլևս ◆ է՜լ խոսք չունի Սերո Խանզադյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- այլևս
- դարձյալ, ևս, էլի, կրկին, նորից
- նույնպես, նաև, ալ
Շաղկապ
- և, նաև, իսկ
- թեկուղ, թեպետ, չնայած
Վերաբերական
խմբագրել- գոնե (արտահայտում է զիջողականություն)
- բա, հապա, միթե (արտահայտում է զայրույթ, դժգոհություն)
- հանկարծ (արտահայտում է անսպասելիություն)
- բոլորովին, այլևս (ցույց է տալիս բանի ծայրահեղ լինելը)
- նույնիսկ, անգամ (հարցական դերանունների հետ, հարցման սաստկացում)
Արտահայտություններ
խմբագրել- էլ էն ջուրը, էլ էն ջաղացը - տե′ս անփոփոխ
- էլ մի ասի, էլ մի հարցնի - տե′ս անպատմելի
- էլ ավելի
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։