Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɛn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ էն

Ստուգաբանություն

Դերանուն

տե՛ս այն ◆ Քաղաքից եկած էն տղին եմ ես սիրում։ Եղիշե Չարենց ◆ Միայն էն է միտս մնացել, որ նրանք էլ առաջվա նման մտերիմ ու համարձակ չէին ինձ հետ։ Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

տե՛ս այն

Արտահայտություններ

էն աստված - նույնն է` Աստված վկա
էն է
1. ուրեմն, հետևաբար ◆ Թե չմեռար, էն է ոտքովտ տուն կգաս։ (Ավետիք Իսահակյան)
2. հենց որ է, ահա ◆ Էն է պիտի վրա հասնել, ես, պուկ։ (Ավետիք Իսահակյան)
3. ահավասիկ, այ ◆ Էս մի երեխա ունեմ էն է թագավորական դպրոցում։ (Ղազարոս Աղայան)
4. դե, էլ դրանից հետո ինչ էմնում ֊ ◆ Բա որ մեր երեխին տանեն, էն է ինձ գցեն գետը։ (Ակսել Բակունց)
էն էր ու էն - վերջին անգամ էր, այն օրվանից, այն պահից ◆ Էն էր ու էն, խեղճն էն օրեն, հանդերն ընկած հոպոպ մնաց։ Հովհաննես Թումանյան
էն գլխից
1. առավոտյան վաղ` կանուխ
2. սկզբից իսկ ◆ Աշխարհքը Էն գլխից համբերանք է եղել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա հենց էն գլխից նրան չէր սիրում։ (Ակսել Բակունց)
3. շատ վաղուց, վաղուց ի վեր
էն էլ - խիստ, սաստիկ, չափազանց
էն օրը գցել
1. վատ` նեղ վիճակի մեջ գցել
2. անարգել, խիստ հանդիմանել` պարսավել ◆ Նրան էն օրը գցեցին, որ հիմա շունը ձեռքից հաց չի վերցնի։ (Քրիստափոր Թափալցյան)
3. ծեծել, ջարդ տալ
էն աշխարհը գնալ ֊ մեռնել ◆ Պար գամ Վահանիս հարսանիքին ու հետո հանգիստ էն աշխարհը գնամ։ (Անահիտ Սահինյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։