Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ընդաբոյս

վանկեր՝ ըն•դա•բույս 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. միասին բուսած, բնավորության մեջ ի բնե եղող, բնածին, բնատուր ◆ Նա ասում է, ազատությունը մարդու ընդաբույս բնազդումներից մեկն է։ (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. տե՛ս բնածին

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել