Հայերեն

վանկեր՝ ընդ-հա-տել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. դադարեցնել` նորից վերսկեսելու համար ◆ Նա մի պահ ընդհատեց իր խոսքը:
  2. որևէ չավարտված գործողություն ընդմիջել, դադարեցնել առանց վերջին ավարտմանը հասցնելու, կիսատ թողնել ◆ Քեռի Խեչանը ճաշն ընդհատեց: Հովհաննես Թումանյան
  3. կարճել, կրճատել, պակասեցնել ◆ Եվ պարկուհին ընդհատել է արդեն օրերն իմ կյանքի: Հովհաննես Թումանյան
  4. մեկի խոսքը կտրել, միջամտելով խանգարել ◆ Ելույթ ունեցողին տեղերից շատ էին ընդհատում:
  5. խզել, խախտել ◆ Մի խուլ սրտատոչոր մրմունջ երբեմն ընդհատում էր այդ խորհրդավոր լռությունը։ (Րաֆֆի)
  6. վերջացնել, դադարեցնել, կտրել, փակել ◆ Ես ընդհատեցի տխուր խոսակցությունը: (Րաֆֆի)
  7. անջատել, կտրել, դադրեցնել (հատկապես էլեկտրական հոսանքի մասին)
  8. տարածությունը կիսել` փակել` կտրել ◆ Ընդարձակ հարթությունը տեղ-տեղ ընդհատում էին մանրիկ բլուրները:
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. ընդմիջել, կտրել, դադարեցնել, կասեցնել, մեջ տալ, միջահատել
Արտահայտություններ
խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել