ընդհատել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [əndhɑˈtɛl]
վանկեր՝ ընդ-հա-տել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- դադարեցնել` նորից վերսկեսելու համար ◆ Նա մի պահ ընդհատեց իր խոսքը:
- որևէ չավարտված գործողություն ընդմիջել, դադարեցնել առանց վերջին ավարտմանը հասցնելու, կիսատ թողնել ◆ Քեռի Խեչանը ճաշն ընդհատեց: Հովհաննես Թումանյան
- կարճել, կրճատել, պակասեցնել ◆ Եվ պարկուհին ընդհատել է արդեն օրերն իմ կյանքի: Հովհաննես Թումանյան
- մեկի խոսքը կտրել, միջամտելով խանգարել ◆ Ելույթ ունեցողին տեղերից շատ էին ընդհատում:
- խզել, խախտել ◆ Մի խուլ սրտատոչոր մրմունջ երբեմն ընդհատում էր այդ խորհրդավոր լռությունը։ (Րաֆֆի)
- վերջացնել, դադարեցնել, կտրել, փակել ◆ Ես ընդհատեցի տխուր խոսակցությունը: (Րաֆֆի)
- անջատել, կտրել, դադրեցնել (հատկապես էլեկտրական հոսանքի մասին)
- տարածությունը կիսել` փակել` կտրել ◆ Ընդարձակ հարթությունը տեղ-տեղ ընդհատում էին մանրիկ բլուրները:
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԽոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։