Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•բուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

< табун < գերմ.

Գոյական

  1. ձիերի երամակ (ժղ․)
  2. մարդկանց խուռներամ բազմություն ◆ Ինքը իրան բոլոր թաբունովը գնում նրա մոտ, նստում քեֆ անում։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Նրանք գնումէին մինչև անգամ զանազան ազատաշրջիկ ցեղերի մեջ... նրանց թաբունի հետ այստեղ և այնտեղ թափառելով։ (Րաֆֆի) ◆ Վեր կալան ընտեղից խնամոնց թոբունը ու գնացին։ (Պերճ Պռոշյան)
  3. քոչվոր մարդկանց և նրանց անասունների ու սայլերի խումբ, բազմություն
  4. կենդանիների՝ թռչունների, մեղուների ևայլնի խումբ ◆ Մեկ թաբուն գազան մեկ տեղ թոփ էլան։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Ինչպես բունը քանդված մեղրաճանճի թաբուն, էնպես դուս թափեցան մեհմեդականք։ (Խաչատուր Աբովյան)
  5. (նորբ․) գնչուների խումբ
  6. Ղարաբաղ, Ղազախ՝ ընտանիք
  7. գունդ, զորք

Հայերեն

վանկեր՝ թա•բուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

< табун < թուրք.

Գոյական

  1. (խսկց․) ձիերի երամակ
  2. մարդկանց խուռերում բազմություն
  3. քոչվոր մարդկանց և նրանց անասունների ու սայլերի խումբ՝ բազմություն

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս երամակ
  2. վաչ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. թաբուն-թաբուն, թուբուն-թուբուն - խումբ-խումբ ◆ (Ղոնաղները) բաժանվեցին դաստա-դաստա, թաբուն-թաբուն: (Գարեգին Սևունց)
  2. թաբուն՝ թուբուն կապել - խումբ կազմել, խմբվել ◆ Թուբուն ըն կապալ վասն ազկասիրության խաթեր հմար։ (Տմբլաչի Խաչան)

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։