Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•բուն

Ստուգաբանություն

< табун < գերմ.

ձիերի երամակ (ժղ․)
մարդկանց խուռներամ բազմություն ◆ Ինքը իրան բոլոր թաբունովը գնում նրա մոտ, նստում քեֆ անում։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Նրանք գնումէին մինչև անգամ զանազան ազատաշրջիկ ցեղերի մեջ... նրանց թաբունի հետ այստեղ և այնտեղ թափառելով։ (Րաֆֆի) ◆ Վեր կալան ընտեղից խնամոնց թոբունը ու գնացին։ (Պերճ Պռոշյան)
քոչվոր մարդկանց և նրանց անասունների ու սայլերի խումբ, բազմություն
կենդանիների՝ թռչունների, մեղուների ևայլնի խումբ ◆ Մեկ թաբուն գազան մեկ տեղ թոփ էլան։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Ինչպես բունը քանդված մեղրաճանճի թաբուն, էնպես դուս թափեցան մեհմեդականք։ (Խաչատուր Աբովյան)
(նորբ․) գնչուների խումբ
Ղարաբաղ, Ղազախ՝ ընտանիք
գունդ, զորք

վանկեր՝ թա•բուն

< табун < թուրք.

Թարգմանություն

թաբուն-թաբուն, թուբուն-թուբուն - խումբ-խումբ ◆ (Ղոնաղները) բաժանվեցին դաստա-դաստա, թաբուն-թաբուն: (Գարեգին Սևունց)
թաբուն՝ թուբուն կապել - խումբ կազմել, խմբվել ◆ Թուբուն ըն կապալ վասն ազկասիրության խաթեր հմար։ (Տմբլաչի Խաչան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։