Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ վաչ
վանկեր՝ վաչ
Գոյական
- հառանչանքի նման ձայն, ավաչ
-
- տե՛ս ավաչ, հառաչանք
-
-
-
Ծագումն անհայտ է։ Հնչյունապես հնարավոր չէ կապել հնդեվրոպական *uegh- «շարժել, քշել» արմատի որևէ ածանցյալի հետ որպես փոխառություն։
Գոյական
- (հնց․) մորթով կամ պինդ կտորով ծածկված սայլ, որ ծառայում էր և՛ իբրև փոխադրամիջոց, և՛ իբրև կացարան (քոչվոր ցեղերի մոտ)
- վրան
- ծածկասայլ, վաչե, վաչիկ, թաբուն (քոչվորների մորթով կամ կտորով ծածկված սայլ, որ ծառայում է իբրև փոխադրամիջոց և կացարան)
- տե՛ս վրան
-
-
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
վաչ(ը) |
վաչեր(ը)
|
| Սեռ. |
վաչի |
վաչերի
|
| Տր. |
վաչի(ն) |
վաչերի(ն)
|
| Հայց. |
վաչ(ը) |
վաչեր(ը)
|
| Բաց. |
վաչից |
վաչերից
|
| Գործ. |
վաչով |
վաչերով
|
| Ներգ. |
վաչում |
վաչերում
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
