Հայերեն

վանկեր՝ թա•զա•խաց

Բացատրություն

(խոհր․) որևէ առիթով որևէ սրբի խոստացված՝ նոր թխած հաց, որը մատաղացու եփած մսի պես բաժանում են։ Արճակում թազա հաց են խոստանում աստծուն՝ որևէ դժվար վիճակի մեջ ընկնելիս, կամ ծանր հիվանդության դեպքում, կամ որևէ նպատակի հասնելու աղերսանքով։ Մայրամուտին շաղախում են ալյուրը, կեսգիշերին սկսում են թխել հացն ու դեռ լուսաստղը դուրս չեկած, տների երդիկներից ցած են գցում 2-3 լավաշ՝ կանչելով՝ «Այսինչ (տանտիրոջ անունն են տալիս), արթնացեք, այսինչի թաժա խացն ի»։ «Ասպած ընթունելի անի»,— պատասխանում է տանտերը։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Վահագն Ադամյան և Ժասմեն Բաբայան, Հայկական խոհանոցի բառարան, Երևան, «Հեղինակային հրատարակություն», 2015, էջ 94 — 445 էջ։