Հայերեն

վանկեր՝ թե•փու•կոտ 

Ածական

  1. (նորբ․) թեփոտված ◆ Չոր, թեփուկոտ բերանը կիսաբաց՝ այդ կինը աչքերը թարթեց։ Հ․ Մաթևոսյան

Աղբյուրներ

խմբագրել