Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թուշ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *turs-` *tēu- «ուռչել» արմատից. հմմտ. հայերեն թուռ, թուրծ «այտ, թուշ»։

այտ ◆ Վարդի գույնը թշերն օծեց։
(փխբ․) առարկայի փափուկ և ուռուցիկ մաս՝ կողմ ◆ Տանեցիք ու հարևանները եկան մինչև գյուղի ծերը, Գիքորի թշերը պաչեցին ու ճամփա դրին։ Հովհաննես Թումանյան
պտղի մի կողմը՝ կեսը ◆ Ու նրա թուշը ոնց որ կարմրած ծիրանի թուշը: Գրքերից ◆ Թշերից արյուն ու լույս է կաթում։ Սերո Խանզադյան ◆ Կերթամ Շորագյալ. թուշ իմ ծանոթ Ղադաքոնց Մկոյի տունը։ Հովհաննես Թումանյան
երբեմն այսպես է կոչվում վրացերանի բարբառներից մեկը
(նորբ․) երես,այտ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։