թռցնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰrt͡sʰnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թ(ը)ռ•ց(ը)•նել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- թռչել տալ ◆ Պարսիկների մեջ ևս տեսնում ենք միմյանց վրա ջուր թափելու և աղավնի թռցնելու սովորությունը։ (Րաֆֆի) , ◆ Նրա որսորդական բարակները խորամանկությամբ սողում էին հունձքի արտերի մեջ լորեր թռցնելով։ (Րաֆֆի)
- թևերի վրա կրելով տանել
- սրարշավ քշել՝ վարել ◆ Հեծյալը թռցնում Էր ձին դեպի շտաբը։ ◆ Ասի ավելի լավ է ձիս շատ չափ գցեմ ու էնպես թռցնեմ ճահիճի վրայից։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ Նա տեսավ, թե որպես Բեկը իր ձին կրկին թռցրեց խրամատից։ (Րաֆֆի)
- ցայտեցնել, ցայտեր արձակել՝ տարածել ◆ Մուրճի հարվածներով կայծեր էր թռցնում շուրջը։ ◆ Պեգասը նրան այնպես շուտ թռցրեց դեպի երկինք։ (Ղազարոս Աղայան)
- իր հետ՝ իր հոսանքով առնել-տանել ◆ Քամին թռցնում էր նրա մանուշակագույն ուսնոցը (Վահան Թոթովենց), ◆ (Տղան) թռուցիկ կթռցնե, - պատասխանեց մայրս։ (Վահան Թոթովենց)
- արագորեն՝ սրարշավ ընթացքով տանել ◆ Ձին թռցնում էր հեծյալներին։, ◆ Հայ նախարարները նստած էին Սրվանձտյա իշխանի վրանում և արդեն վարժված իրենց վիճակին՝ խոսում էին, երբ տեսան, որ մի հեծյալ նժույգը թռցրած գալիս էր դեպի այրուձին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- վերուվեր գցելով խաղացնել (երեխային) ◆ Ծուղակն ընկնելու երկյուղը ծտի պես թռցրեց նրան։
- փախցնել, հափշտակել, խլել ◆ Խնձորն իրարից թռցնում են։ ◆ Կրակի լեզվակները՝ կայծերը թռցնում էին երդիկով։ (Ակսել Բակունց)
- կտրելով դեն գցել, կտրել-գցել ◆ Մի հարվածով թշնամու գլուխը թռցրեց:
- ճարպկորեն գողանալ ◆ Հարևանի տանձն էր թռցնում:
- պաշտոնից հանել՝ գցել՝ հեռացնել ◆ Նախագահին թռցրին պաշտոնից։
- (հզվդ․) անզգուշորեն մի գաղտնի բան հայտնել՝ ասել մեկին, բերանից թռցնել ◆ Չէր ուզում ասել, բայց հանկարծ թռցրեց։
- (փխբ․) թեթևորեն վերցնել՝ բարձրացնել ◆ Համալները մի քանի հարյուր հոխանոց հակերը մի թեթև տաշտի նման թռցնում տանում էին։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։