Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժողովրդասպանութիւն

վանկեր՝ ժո•ղո•վ(ը)ր•դաս•պա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն

ժողովրդասպան լինելը ժողովրդի զանգվածային կոտորած՝ ոչնչացում ◆ Ինչպես հետո գաղտնագիրը ցույց տվին, վաղուց ծրոգրված ու պատրոստած ժողովրդասպանություն էր դա։ (Հրաչյա Քոչար)
բնակչության առանձին խմբերի՝ ազգային փոքրամասնությունների՝ ժողովրդի ոչնչացնում՝ կոտորած՝ ռասայական, ազգայնական կամ կրոնական շարժառիթներով, գենոցիդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։