Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [implɑntɑt͡sʰˈjɑ]

վանկեր՝ իմ•պլան•տա•ցի•ա 

Բառակազմություն

խմբագրել

Գոյական

  1. (նորբ․) (բժշկ․) վիրահատական եղանակով արհեստական կամ բնական (մարդու մարմնից վերցրած) փոխարինիչի պատվաստում ◆ Մինչև օրս կատարվել է իմպլանտացիայի ավելի քան 200 վիրահատություն։
  2. (անասն․) սաղմի կպումը արգանդի պատին, որն ապահովում է նրա սնուցումը

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։
  • Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։