ինքնակառավարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑkɑrɑvɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնակառավարութիւն
վանկեր՝ ինք•նա•կա•ռա•վա•րութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ներքին օրենսդրության ու կառավարման գործերի ինքնուրույն կերպով վճռելու և տնօրինելու իրավունք
- որևէ կազմակերպության՝ ընկերության՝ տնտեսական կամ վարչական միավորի ևն ներքին կառավարման հարցերն իր ուժերով լուծելու և տնօրինելու իրավունք ◆ Մենք տվեցինք ձեզ սահմանադրություն և ազգային ինքնակառավարության իրավունք։ (Րաֆֆի)
- ինքն իրեն կառավարելը՝ ղեկավարելը
- ինքնազսպում
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս ինքնավարություն
- տե՛ս ինքնակառավարում
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։