ինքնահաղթահարում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑhɑʁtʰɑhɑˈɾum]

վանկեր՝ ինք•նա•հաղ•թա•հա•րում 

Գոյական

1. (նորբ․) ինքնուրույն ինչ-որ բանի հաղթահարումը, ինքնահաղթահարելը

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝
• լատիներեն՝

Աղբյուրներ

• Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։