ինքնահավանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑhɑvɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնահաւանութիւն
վանկեր՝ ինք•նա•հա•վա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ինքնահավան լինելը ◆ Այս ինքնահավանությունը նրան այն աստիճանի հասցրեց, որ ծնողներն սկսեցին այլևս երես չտալ։ (Ղազարոս Աղայան)
- ինքնահավան արարք՝ վարքագիծ՝ վարվելակերպ ◆ Նա սկսեց ամաչել իր անցյալ ինքնահավանությունից: (Շիրվանզադե)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս մեծամտություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։