Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [mɛt͡sɑmtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ մեծամտութիւն

վանկեր՝ մե•ծա•մը•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. մեծամիտ լինելը
  2. մեծամիտի արարք՝ վարքագիծ
  3. (բրգ․) մարդու վարքագիծը բնորոշող բացասական բարոյական հատկություն, որ կորցրել է իր նկատմամբ քննադատական վերաբերմունքը, գերագնահատում է իր ընդունակություններն ու արժանիքները, դադարել է շրջապատողների կարծիքի հետ հաշվի նստելուց, մերժում է առանց բավարար հիմունքների գիտելիքի և մշակույթի այս կամ այն բնագավառի հանրաճանաչ պատկերացումները

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. գոռոզամտություն, գոռոզություն, ինքնահավանություն, ամբարտավանություն, բարձրամտություն, բարձրահոնություն, անձնակարծություն, ինքնակարծություն, անձնագովություն, ինքնագովություն, անձնապարտություն, անձնապանծություն, անձնապաստանություն, սնպարծություն, արապարծություն, հավակնամտություն, խրոխտանք, կոկոզություն, կոկոզանք, կոկոզավություն, փքանք, բարձրախոհություն, մեծասրտություն, գոռոզասրտություն, բարձրահավանություն, չմահավանություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։