Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•պարծ

Ստուգաբանություն խմբագրել

ինքն իրենով պարծեցող, սնապարծ, անձնահաճ, ինքնահավան, պարծենկոտ ◆ Ինքնապարծ մարդը զրկվում է ուրշների հարգանքը վայելելու հաճույքից։
ինքնապարծություն արտահայտող՝ պարունակող ◆ Թե ինչ արժեք ունեն հռոմեկան զորավարների ինքնապարծ ու սուտ հաշվետվությունները, այդ շատ լավ գիտեն բոլոր պատմագետները։ (Հակոբ Մանանդյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ praising himself գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ восхваляющий самого себя (ru) ‎(vosxvaljajuščij samovo sebja), самохвал (ru) ‎(samoxval) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։