Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•վե•րա•հ(ը)ս•կում

Ստուգաբանություն

ինքն իրեն վերահսկելը, իր աշխատանքին՝ վարքագծին՝ առողջական վիճակին հետևելը
(բրգ․) անհատի կողմից ինքնուրույնաբար վարքի, նրա մոտիվների և մղումների կարգավորումը, հասարակության բարոյական համակարգի բաղկացուցիչ մասը, որը ներառում է հասարակության վերահսկման տարբեր ձևերը ինչպես նրա առանձին անդամների վարքի նկատմամբ, այնպես էլ յուրաքանչյուրի անձնական վերահսկողությունը իր նկատմամբ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։