Հայերեն

Գոյական


  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰniʃχɑnutʰˈjun]

վանկեր՝ ինք•նիշ•խա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

  1. ինքնիշխան լինելը ◆ Վրդովվելով գավառական չինովնիկների կաշառակերության և ինքնիշխանության վրա` Գոգոլը չէր կանխատեսում, թե ուր կտանի այդ վրդովմուքնը։ (Դասագիրք)
  2. անձնական իշխանություն, հեղինակություն ◆ Ճշմարտության, արդարության նորմաներից մեկն է նաև ժողովուրդների ինքնիշխանությունը: (Դասագիրք)
  3. տե՛ս ինքնակալություն
  4. ինքնատիրապետում
  5. (միգ․) ինքնիշխանությունը` որպես միջազգային իրավունքի հասկացություն, ընդգրկում է երեք հիմնական կողմեր՝ արտաքին, ներքին և տարածքային
  6. (դիվ․) երկրի ներսում բարձրագույն իշխանության գերակայությունը և միջազգային հարաբերություններում՝ այլ իշխանություններից բացարձակ անկախություն։ Ինքնիշխանությունը հանդիսանում է պետության կարևորագույն քաղաքական և իրավական հատկանիշը
  7. տե՛ս նաև սահմանի կառավարում, մարդու իրավունք, իրավազորություն, անձին վերադարձնելու անթույլատրելիություն, անձի նկատմամբ իրավազորություն, պետություն, տարածքային իրավազորություն, համընդհանուր իրավազորություն,
Հոմանիշներ խմբագրել
  1. ինքնագլխություն, ինքնակամություն, անձնիշխանություն, անձնակազմություն, ազատակամություն, ինքնատիրություն (հնց․), անձնտիրություն, անձնիշխանականություն
  2. ինքնավարություն, ինքնօրինություն, անկախություն
Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
  • Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։