իրավազորություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iɾɑvɑzɔɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ի•րա•վա•զո•րութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- օրինական իրավունքներով օժտվածություն, օրենքով նախատեսված որոշակի իրավական վարքագիծ ունենալու և ուրիշներից այդպիսին պահանջելու իրավունք, սուբյեկտիվ իրավունք
- լիազորություն, որևէ կարգի իրավունքներով լիազորված լինելը
- իրավազոր լինելը
- (միգ․) պետության ընդհանուր իրավասությունը` ուղղված իր տարածքում կամ այն աշխարհագրական տարածքում գտնվող անձանց և իրերի նկատմամբ իշխանություն իրականացնելուն, որտեղ կարելի է իրականացնել այդպիսի իշխանություն
- տե՛ս նաև անձի նկատմամբ իրավազորություն, ինքնիշխանություն
Հոմանիշներ խմբագրել
- իրավասություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
- Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։