լաց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɑt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լաց
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- լալու գործողությունը, լալը, ինչպես և դրա ժամանակ արձակվող ձայները, հեծկլտոցը
- կոծ, սուգ, ողբ
- բույսերի ցողուններից հյութի արտազատումը, վանելը վնասվածքների պատճառով (բսբ․)
- արտասուք, արցունք ◆ Թափվում էր լացը իր այտերն ի վար։ (փխբ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- լալյուն, լալիք, լացաձայն, լալաձայն, թնձկոց, թնթնոց, թզկըլտանք, տզզոց, տզտզոց (երեխաների), մղկտոց, վրթվրթոց, վզվզուք, թսթսոց (ցածրաձայն), (փխբ․) կլթիկ, զռոց, զռլտոց, ժանգ, ժնգոց, ժնգժնգոց, զանգ ու ժեն, ժանգ ու ժունգ (երեխաների), լաց ու թաց (լալու գործողությունը) (գվռ.)
- ջայլ (խմբային լաց)
- ողբ, կոծ, կական, սուգ, լացուկոծ, լալյուն, լացուշիվան, սուգ ու շիվան (բարձրաձայն լալը)
Արտահայտություններ
խմբագրել- լացը դնել
- սկսել լալ
- շարունակաբար, տևականորեն լաց լինել
- լաց լինել - լալ
- լաց լացի տալ - լացը լացին խառնել, միասին լալ, լացակցել
- լաց լացել
- լաց լինել
- լաց ու թաց
- լաց ու կական
- լաց ու շիվան
- լաց ու շիվանը գցել
- լացը աչքերի առաջն է
- լացը կուլ տա
- լացից խեղդվել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։