լեշ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lɛʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լէշ
վանկեր՝ լեշ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- սատկած կենդանի, կենդանու դիակ, գեշ ◆ Սեղանին միս են բերում լեշի հոտ է գալիս։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ Մի գծով շարված էին ուղտերի, ձիերի կմախքներն ու լեշերը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- մարդու դիակ, մեռելոտի (անարգ․) ◆ Լեշ ես թափում, դու էլ մի լեշ ես հղկելի։ Թարգ
Հոմանիշներ
խմբագրել- գեշ, շաղիղ, սատակ
- տե´ս դիակ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։