լիաձայն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ljɑˈd͡zɑjn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լի•ա•ձայն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- լի ձայն ունեցող, հնչուն ձայն հանող ◆ -Հաղթանակ, -գոչեց լիաձայն։ Սերո Խանզադյան , ◆ Նա լիաձայն երգում է։ , ◆ Երգի լիաձայն ելևէջները հասնում են հեռուները։
- լի ձայնով, ամբողջ ձայով, լիաթոք ◆ Լեզուն էլ այժմ քանդել էտարիների փականքը և պետք է լիաձայն խոսի հարազատ ժողովրդի հետ։
- լրիվ, անվերապահ ◆ լիաձայն համերաշխություն (փխբ․)
- ձայնավորներով հարուստ (հնց․) ◆ Ի-ն լիաձայն է հնչվում, երբ բաղաձայնների միջև է գտնվում։ Լիաձայն ձայնորդներ են ր-ն և լ-ն։
- լի, լրիվ ձայնային հատկանիշներով արտասանվող
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։