Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լի•գա•տու•րա

Ստուգաբանություն

< лигатура < լատ․ ligatura < ligare կապել, միացնել

պղնձի կամ անագի խառնուրդ ոսկու կամ արծաթի մեջ (մսնգ․)
անոթակապ (բժշկ․)
կցագիր, փակագիր
(հրտ․) մեկ ոտիկի վրա ձուլած երկու համաձույլ տպագրող նշաններ, որոնց օգնությամբ որոշ լեզուներում (գերմաներեն, ֆրանսերեն) նշանակվում է մեկ հնչյուն
(երաժշտ․) տե՛ս լիգա
արյունատար անոթի կամ այլ խողովակավոր օրգանի վրա փաթաթող, սեղմող թել

Բաղադրյալ բառեր

|}

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։
Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։