Հայերեն

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լո•բի 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. թիթեռնածաղիկների ընտանիքին պատկանող բույս՝ պատիճի մեջ ափոփված սերմերով, որոնք ծառայում են որպես սննդամթերք ◆ Մի անտեր պախրի բուղա կա… գիշերները գալիս ա լոբին ուտում Հովհաննես Թումանյան ◆ Ախր էդ ձեր լոբին, սիսեռն ու դդումը մեր ինչին են պետք։ Անահիտ Սեկոյան
  2. այդ բույսի ունդը ◆ Տիգրանուհին լոբի էր քաղում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Գունավոր աղլուխի մեջ Անա զիզին փաթաթել է լավաշ, խորոված սիմինդր, սխտորած լոբի: (Ակսել Բակունց) ◆ Աստղիկը լոբով լի պուտուկը նոր էր դնում պատուհանի լայն գոգին։ Անահիտ Սեկոյան
  3. կանաչ լոբու պատիճներից կամ չորացրած լոբահատիկներից պատրաստած ճաշ

Ածական

  1. (փխբ․) (ժղ․) անշնորհք, անճարակ

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. (բսբ․) լուբիա, լովիաս, (գվռ․)՝ պլոճիկ, պոլոճիկ,
  2. տե՛ս անճարակ, անշնորհք

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. լոբի ուտող - աշնորհք, անճարակ, ձեռքից բան չեկող
  2. լոբի կերած դուրս տալ - հիմար-հիմար դուրս տալ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։