Հայերեն

ՄՀԱ՝ [lɔʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ լօշ

լոշ1

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *lāb/p- կամ *lob/p- «թույլ կախվել» արմատից (լաւշ < *lāp-skh-՞). հմմտ. լատիներեն labōr «սահել, իջնել, տարածվել», labium «շուրթ», հին իսլանդերեն slafask «թուլանալ, հալից ընկնել», leppr (< *lappja) «ցնցոտի, լաթ, կախված մազափունջ», հին անգլերեն lappa «քղանցք, փեշ, ցնցոտի», թերևս նաև՝ հայերեն բարբառային լապռ (լեպռ) և այլն։ Աճառյանը նշում է արևելքում տարածված ձևեր (պարսկերեն, թուրքերեն lâvaš և այլն), բայց հնարավոր է համարում աղբյուրը համարել հայերենը (Թեհրանում lavaš-ը կոչվում է «հայկական հաց»։ Մեկ այլ տեղում բխեցնում է սեմական աղբյուրից։

Գոյական

տե՛ս լավաշ ◆ Պառավը մի լոշ է տալի, Ծիտը լոշն առնում է թռչում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թարմ լոշի բուրմունքը բռնել էր շրջապատը։ Խաչիկ Դաշտենց

Հոմանիշներ

լավաշ, հաց, գրտակ, (հնց․) իշկավա, սանգակ

Արտահայտություններ

իմանում է՝ կարծում է լոշի մեջ հալվա կա՝ հալվա ունի - մեծ՝ լավ բան է կարծում ◆ Ես էլ կասեմ լոշումը հալվա ունեմ: Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր
լոշիկ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

լոշ2