լուլա
խածկտիկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [luˈlɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ լուլայ
վանկեր՝ լու•լա
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- փոքրիկ խողովակաձև իր (ժղ․) ◆ Որ հրացանիս լուլիցդ բռնեց, ես էլ կոթը պինդ բռնեցի։ Հովհաննես Թումանյան
- ծորակ ◆ Կտուրի անկյուններից սառույցի լուլաներ էին կախվել։ (Ակսել Բակունց)
- խողովակ, փող (հրազենի) ◆ Մսերը թափվեմ. լուլեքը մնան։ Խաչիկ Դաշտենց
- գլանաձև սառույցի կտոր, որ կախվում է կտուրից, ծառերի ճյուղերից և այլն (փխբ․)
- սրունքի ներքին, կրունկին կպած մասը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։