լուսարար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lusɑˈɾɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լու•սա•րար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- լույս անող, արձակող, լույս տվող ◆ Ժամկոչին նկատողություն էր անում, որ զանգը քիչ տվեց, լուսարարին հայհոյում էր։ (Վահան Թոթովենց)
- լույս անող, լույսերը, ճրագները վառող ◆ (Նա) վանքի լուսարարն էր, բանալիները նրա մոտ էին պահվում։ (Րաֆֆի)
- եկեղեցու պաշտոնյա, որ հսկում է եկեղեցու ներքին բարեզարդության, մաքրության, լուսավորության և այլնի վրա (եկեղ․)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։