Հայերեն

վանկեր՝ լու•սա•փա•փուկ 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) իբր է լույսի պես փափուկ ◆ Սա անիմաստ խա՞ղ է, աբսու՞րդ, անմեկնելի զգայությունից բախու՞մ՝ լցված աշնան օդի ճեղքը լուսափափուկ, երբ որ ծաղկի տեղակ բուրում է գույնն ինքը, մահվան ձեռքերի մեջ, ժպտում է տաք, լուսեղ ու խուսափափուկ։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ

խմբագրել