Հայերեն

վանկեր՝ լուս•նա•կու•թյուն 

Գոյական

  1. (նորբ․) լուսնյակ գիշեր լինելը ◆ Անհրապույր ու ջրալի լուսնակություն է և տրտմություն անծայրածիր հեռաստանի։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել