լռին
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lrin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ լ(ը)•ռին
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
Մակբայ
◆ Թավուկ ծմակի լռին խորքերից մանուկ հասակից հնչուն ծիծաղի արձագանքն ահա լսում եմ նորից։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գիշերվա վերջին պահերուն լռին՝ ձայներն ու լույսերն հանկարծ կմարին։ (Միսաք Մեծարենց)
- բոլորովին լուռ ◆ Ճիչը իմ սրտում զսպելով հազիվ ջրհորի մոտից հեռացա լռին: Եղիշե Չարենց
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։