Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•բե•բա  

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. խաբեական խոսք ասող, խաբող, ստախոս ◆ Խաբեբաներ ենք մենք, պոռոտախոսներ։ (Ավետիք Իսահակյան)
  2. խաբեությամբ մի բան անող ◆ Մոտեցրեց մեզ խաբեբա բյուզանդացիներին։ (Րաֆֆի)
  3. խաբեբային հատուկ, խաբեական ◆ Չէր գիտեր կեղծը, որ մեղի խաբեբա գգվանքներ, կեղծ հրապույրներ պետք են։ (Գրիգոր Զոհրապ)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ստախոս, ստահակ, խարդախ, դրուժան, անազնիվ, խաբեղայ(գրաբար), զեղծագործ, զեղծարար, (փխբ․)՝ ձեռնածու, աճպարար, լարախաղաց, խաչագող, (փխբ․)՝ վարպետորդի, աչքակապ (ճարպիկ), առավ-փախավ (արևմտհ․), (հնց․)՝ մեղմեխ, վատշվեր, շուկատ, խաբարար, (ժղ․)՝ խաբան, խաբլան, խաբկան, խաբլուկ, խաբես-խուբես, խաբիչ, (գվռ․)՝ ետեկած, շապկահան, փաթաթ, ասեղ մաշկող, էշ ներկող, ձու խուզող, օձ խուզող, սուրբ սխտոր, սուտ քրիստոս

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել