խաբեբա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑbɛˈbɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•բե•բա
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խաբեական խոսք ասող, խաբող, ստախոս ◆ Խաբեբաներ ենք մենք, պոռոտախոսներ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- խաբեությամբ մի բան անող ◆ Մոտեցրեց մեզ խաբեբա բյուզանդացիներին։ (Րաֆֆի)
- խաբեբային հատուկ, խաբեական ◆ Չէր գիտեր կեղծը, որ մեղի խաբեբա գգվանքներ, կեղծ հրապույրներ պետք են։ (Գրիգոր Զոհրապ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ստախոս, ստահակ, խարդախ, դրուժան, անազնիվ, խաբեղայ(գրաբար), զեղծագործ, զեղծարար, (փխբ․)՝ ձեռնածու, աճպարար, լարախաղաց, խաչագող, (փխբ․)՝ վարպետորդի, աչքակապ (ճարպիկ), առավ-փախավ (արևմտհ․), (հնց․)՝ մեղմեխ, վատշվեր, շուկատ, խաբարար, (ժղ․)՝ խաբան, խաբլան, խաբկան, խաբլուկ, խաբես-խուբես, խաբիչ, (գվռ․)՝ ետեկած, շապկահան, փաթաթ, ասեղ մաշկող, էշ ներկող, ձու խուզող, օձ խուզող, սուրբ սխտոր, սուտ քրիստոս
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։