խայթել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑjˈtʰɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խայ•թել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- խայթոցով ծակել, խոցել, վիրավորել ◆ Օձը սիրում է խայթել մարդու կրունկը։
- կծել ատամով ծակել, խոցել (օձի)
- ծակոտել, ծածկել ◆ Փշերը խայթում են:
- հոգեկան ցավ, վիրավորանք պատճառել (փխբ․) ◆ «Իմ թագավորությունը չարժե երիտասարդ հովվի կրակե մի համբույրին»։ Այս միտքը օձի պես սողաց նրա գլխով, թույնով խայթեց նրա սիրտը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ու կխայթե իմ հոգիս պարապն այս հոծ կապույտին։ (Միսաք Մեծարենց)
- սուր, կծու խոսք ասել (փխբ․) ◆ Ժամանակին հասաք, տյարք, ամեն ինչ քայքայվել էր, - ասաց նա խայթելով Դենշապուհին։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Նորից հնչեց նրա հեգնոտ ծիծաղը, որով տիկին Էլոիզը ուզում էր խայթել նրան։ (Ակսել Բակունց)
- խղճի խայթ պատճառել (փխբ․)
- սուր, թափանցող հայացքով մեկին նայել (փխբ․) ◆ Սլացավ հոնքերի տակից խայթող հայացքը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։