Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խանգարուել

վանկեր՝ խան•գար•վել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. խանգարելի ◆ Ամենքն էլ եղել են խանգարված գրողներ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գնացել էր մեքենայի խանգարված մասը շինել տալու։ (Րաֆֆի) ◆ Մի խանգարված մատուռի առաջ դեռ մխում էր չոբան Սաքոյի կրակը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Իր հայրենի հին տունը խանգարվել էր, կտուրը խոնարհվել։ (Ակսել Բակունց) ◆ Դեռ դպրոցը խանգարված դրության մեջ է։ (Րաֆֆի) ◆ Գիշերային տխուր լռությունը խանգարվեց: Դերենիկ Դեմիրճյան
  2. խելքը կորցնել, ցնդել ◆ Ուղեղը խանգարվել: ◆ Առողջությունը խանգարվել: ◆ Երբ մարդու որևէ անդամը կամ զգայարանքը խանգարված ու թույլ է լինում, մնացածները ավելի զարգանում են։ (Րաֆֆի) ◆ Պրոֆեսորի ստամոքսը, որ երբեմն խանգարվում էր, նորից խանգարվել է, և հարկ է եղել լիմոնով էեյ խմել։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Թող թագավորե բնության կարգը, էլ այսուհետև նա չխանգարվի: (Ղազարոս Աղայան) ◆ Նամակը հեռու բռնած կարդում էին խանգարված ձայնով։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. խոչընդոտվել, կաշկանդվել, արգելակվել, արգելվել, արգելք, հարուցվել
  2. տե՛ս խռովվել
  3. տե՛ս վրդովվել
  4. տե՛ս կազմալուծվել
  5. տե՛ս ցնորվել
  6. տե՛ս ցնդել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել