Հայերեն

վանկեր՝ խառ•նա•թույն 

Բացատրություն


  1. (նորբ․) թույնով խառնված
  2. (փխբ․) դառը, վատ ◆ Առանց հարբելու հավատալ նրանց, և խլացնել ճռինչը մտքի, որն այս խառնաթույն ժամանակներում դերն է կատարում ոգեղեն երգի։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ

խմբագրել