Հայերեն

վանկեր՝ խա•վա•րա•կեզ 

Ածական

  1. (նորբ․) խավարից կիզված, խավարով պատված՝ խավարապատ ◆ Տերն այն հողին, որից մի օր հունցել է մեզ Հոգեպարար երգ է խառնել․ Ու դարերի մութ վիհերից խավարակեզ Մենք երգին են ապավինել։ Պ․ Աղաջանյան

Աղբյուրներ

խմբագրել