խավիծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑˈvit͡s]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խաւիծ
վանկեր՝ խա•վիծ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ ասորերեն xəwīsā:
Գոյական
- ցորենի ալյուրը յուղի հետ բովելով և մեջը շաքարի օշարակ խառնելով պատրաստվող կերակուր ◆ Մի թաս խավիծով կամ ձվածեղով ծննդկանի շուրջ նստեցին նրանք։ Պարույր Սևակ ◆ Գյուլսումը աղջկա համար մի խավիծ պատրաստեց, մի խավիծ…յուղի մեջ լողում էր։ (Գարեգին Սևունց)
- (խոհր․) յուղով բոված ալյուրին խառնած շաքար, օշարակ, սերուցք
Հոմանիշներ
խմբագրել- խաշիլ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։