խեղդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛʁd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խեղդ
վանկեր՝ խեղդ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ծագմամբ կապված է հեղձ արմատի հետ։ Հազիվ թե կապ ունենա *(s)kel- «չորացնել» արմատի հետ. հմմտ. հունարեն σκελλω` «չորացնել», σκληρος` «չոր, կոշտ, ծանր, մռայլ», գերմաներեն helleg «հոգնած, ծարավից ուժասպառ»։
- ԽԵՂԴ Սեբաստիա՝ Խոր ու նեղ ձորի մեջ անցնելու տեղ, կիրճ, կապան։
- Կարին՝ Խոտուրջուր՝ Գործ է ածվում միայն
- Խեղդ գնալ՝ երթալ կապակցության մեջ։ Սնունդը շնչափողն ընկնել։
Գոյական
- (հզվդ․) նեղվածք, նեղվածություն ◆ Նրան թվում է, թե կյանքը խեղդ է, մի նեղուստ…ինչպես ջաղացի կամուրջի տակ։ (Ակսել Բակունց)
- խեղդուկ ◆ Վարդանը ճնշված, խեղդ ձայնով շշնջաց։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Կարճ ու խեղդ հառաչեցին զորագնդերն ու ժողովուրդը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Բռնավորը խեղդ է դրել խեղճ զավակներիս։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Ածական
- պիրկ, սեղմ, պինդ
- սաստիկ, խիստ, որևէ բանի վերջին աստիճանը ներկայացնող, ծայրագույն
- պարան
- լաթերից՝ թելի խծուծից փաթեթ՝ որևէ ճեղք, բացվածք, անցկացնոլւ համար
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։