խիթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χitʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիթ
վանկեր՝ խիթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *(s)k(h)ai-t- «խփել, հրել» արմատից, որտեղից նաև՝ խայթ, խէթ։
Գոյական
- ծակոց, ցավ (մարմնի որևէ մասի) ◆ Կես գիշերին ես զարթնեցի ստամոքսի ահավոր զիգզագաձև խիթերից։ Գուրգեն Մահարի
◆ Ամեն մեկ անգամները անտանելի խիթեր պիտի ունենայի: ◆ Հեքիմներ կկանչվեին, երբ ծոթրինի թունդ օղին չեր մեղմեր ստամոքսի խիթերը: Թբ․ փխբ․ Չարություն,նախանձ։ ◆ Տեսեք թե խիթը ու նախանձն ինչ բան է (ԳՍ)
- գործ է ածվում խիթ ու տլունգ կապակցության մեջ․ «Չիլիկ դաստա» կոչված խաղը, որը խաղացվում է ճիպոտով և թզաչափ մի փայտիկով՝ երկու հոգով։
- խոց, վերք ◆ Խիթը ոլորում է նրա աղիքները։ (Սուրեն Այվազյան)
- տե՛ս խութ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ծակոց
- ցավ
- գալար
- գալարմունք
- խոցտուկ
Արտահայտություններ
խմբագրել- խիթ աչքով,չար աչքով
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։