Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խութ

վանկեր՝ խութ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բնիկ հնդեվրոպական՝ արմատից՝ «խփել, հրել» արմատի կողքին, որտեղից՝ խայթ, խիթ, խեթ։

Գոյական

  1. ճանապարհին դուրս ցցված քար, պնդացած հողաթումբ և այլն, խոչ
  2. ջրի խորքում կամ նրա մակերեսից դուրս ցցված ժայռ, ծովաժայռ, ծովախարակ
  3. արտում, հողի մեջ ամրացրած քար, որին դեմ է առնում խոփը
  4. առհասարակ` գետնից, երկրի մակերևույթից դուրս ցցված քար, ժայռ
  5. (ժղ․) ծառի ոստ, կոստղ, ծառաբնի որևէ հատվածի մասնակի հաստացում, բնփայտի արատ, որն առաջանում է որևէ գրգռիչի (վնասակար սնկերի և այլն) ազդեցության հետևանքով հյուսվածքների գերաճից
  6. գուղձ, կոշտ, հողակոշտ
  7. արգելք, արգելիչ հարմարանք, խոչընդոտ (փխբ․)
  8. ասեղի մեկ անգամ խոթելով կարված կարը, ասեղի զարկ, կութ
  9. (երկրբ․) գաղութային բուստերի (կորալների), կրային ջրիմուռների, մամռակերպերի և այլ խութագոյացնող օրգանիզմների ստորջրյա կրային կառույց

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. խոչ (հնց․), կրճիմ, խուդ, խոչ ու խութ
  2. ծովաժայռ, խութաժայռ, ծովախորակ, ժայռախութ, ծովախութ, խարակ, խիթ
  3. տե՛ս կոստղ, ոստղ
  4. տե՛ս գուղձ, հողակոշտ
  5. տե՛ս խոչընդոտ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։