խիլ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χil]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խիլ

վանկեր՝ խիլ 

խիլ1

Գոյական

1. փայտի՝ եղեգի՝ ծղոտի փոքրիկ կտոր, ծեղ, շյուղ ◆ Ցորենը հավաքում, աշխատում ենք մի խիլ անգամ չկորցնել։ Վրթանես Փափազյան
2. հարդ, որ խառնում են ավազի՝ ցեխի հետ ◆ Դու նրան մի խիլ անգամ չթողնես քո աշխարհային ստացվածքից։ Վրթանես Փափազյան
3. (փխբ․) աննշան՝ չնչին բան

Հոմանիշներ

1. ծառապալար ◆ Բույսի վերքի շուրջը առաջանում են խիլեր։ (Մամուլ)
2. խուլ
3. ուռուցք

Արտահայտություններ

1. խիլ դառնալ,սաստիկ նիհարել։ ◆ Դարդ ու հոգս ծի մաշցուց ու խիլ դարձուց։

խիլ2

Գոյական

1. փայտի միջի ոստ՝ հանգույց
2. խուլ, ուռուցք

խիլ3

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khēl-` *(s)kel- «կտրել» արմատից. հմմտ. հունարեն σκνλλω՝ «պատռել, տանջել», հին իռլանդերեն skilja «անջատել, տարբերել, հասկանալ», skil «տարբերում, վճիռ», միջին ներքին գերմաներեն schelen «անջատել, տարբերել», հին անգլերեն scielian «բաժանել, հեռացնել»։

Գոյական

1. փնտրտուք, որոնում, զննություն, անջատում, խզում

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։