խնամ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɑm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խնամ
վանկեր՝ խ(ը)•նամ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱկնհայտորեն կապված է խնայ- «խնայում» արմատի հետ, որի ծագումը նույնպես անհայտ է։ Հազիվ թե կապ ունենա հնդեվրոպական *ken- «ջանալ, ձգտել, շտապել» կամ *kuenth- «տառապել, համբերել, հանդուրժել» արմատներից մեկի հետ՝ *k>*kh անցումով։ Խնամ/խնայ արմատների մ/յ հերթագայությունը ցույց է տալիս հայերենից տարբեր աղբյուր։
Գոյական
- տե՛ս խնամք ◆ Եվ իբրև գանձ նվիրական խնամով պահպանել է մոռացության ավերի։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Իր բոլոր կյանքը կարգով ու կանոնով այդ սնտուկին խորը խնամով զետեղված, շարված դուրս կելլեր։ (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Ինքս սկսա խնամ տանել մեր հիբանդ հյուրին։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։