խնամատար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɑmɑˈtɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խնա•մա•տար
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խնամք տանող՝ հոգացող, պահող-պահպանող (մարդ) ◆ Նժույգներից մեկը տեսնելով յուր ծերունի խնամատարին սկսեց ուրախությամբ խրխնջալ։ (Րաֆֆի)
- (հզվդ․) հոգատար ◆ Մելիք- Հյուսենը խնամատար հայր էր (Լեո)
- խնամք տանող՝ խնամող անձ
- այն անձը, որին հանձնարարվում է որևէ մեկի խնամակալությունը
- մեկի խնամակալության տակ գտնվող (մարդ, երկիր ևն)
- մեկի հովանավորությունը վայելող, մեկի հովանավորությանն ու պաշտպանությանը ապավինած մարդ
- հետախույզի՝ լրտեսի մշտական հսկողության տակ գտնվող մարդ ◆ Այդ սպան երկար տարիներ հետևել էր Լեյին և լավ էր ճանաչում իր խնամարկյալին (Ա. Պոլտորակ)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս խնամակալ
- տե՛ս հոգատար
- տե՛ս հոգեբարձու
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։