Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խնա•մա•րար

Ստուգաբանություն խմբագրել

խնամք տանող՝ հոգացող, պահող-պահպանող (մարդ)
(հզվդ․) հոգատար
խնամք տանող՝ խնամող անձ
այն անձը, որին հանձնարարվում է որևէ մեկի խնամակալությունը
մեկի խնամակալության տակ գտնվող (մարդ, երկիր ևն)
մեկի հովանավորությունը վայելող, մեկի հովանավորությանն ու պաշտպանությանը ապավինած մարդ
հետախույզի՝ լրտեսի մշտական հսկողության տակ գտնվող մարդ ◆ Այդ սպան երկար տարիներ հետևել էր Լեյին և լավ էր ճանաչում իր խնամարկյալին (Ա. Պոլտորակ)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։