խնամի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χnɑˈmi]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խնա•մի
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ամուսիններից մեկի ծնողներից, ինչպես և ազգականներից յուրաքանչյուրը մյուսի ծնողների և ազգականների համար ◆ Այսօրվանից դու իմ խնամին ես, Մանուշն էլ իմ հարսնացուն։ Սերո Խանզադյան ◆ Իր աղջկան ուզում է տալ չարչի Միհրդատին՝ դառնալ չարչու խնամի։ (Նաիրի Զարյան)
Ածական
- խնամիացած, խնամիական կապեր հաստատած ◆ Խնամի թագավոր, շեն կենա քո հոր օջախը։ (Ղազարոս Աղայան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- բարեկամ, խնամունի (հզվդ․), թայրաթոտք (հնց․) ◆ Տեսար տանդ խնամի ես նստել…այդ բաները հեղինակեցիր, որ գլխիցդ ռադ անես։ (Նար-Դոս)
Արտահայտություններ
խմբագրել- Խնամի երթալ, Սբ․ Աղջկա կամ տղայի կողմը հարսնատես կամ փեսատես գնալ։
- Խնամի ըսելը իրարու խնամք տանիլ ըսել է, Պլ․ Երկու խնամիները հանդիպելիս այս խեսքն են ասում, միմյանց զգուշացնելու, որ ծանր ծախքերի տակ չընկնեն։
- Խնամի խոս էրթալ, Ամս․ Տե՛ս ԽՆԱՄԱԽՈՍ-ի տակ։
- Խնամի կ’ըլմանի, Սբ․ Ասվում է ակնածանքով մեծ տիկնոջ՝ խաթուն կնոջ մասին, կամ արհամարական ձևով անարժան կնոջ մասին։
- Խնամիս ինե վար, կնքամարս ինե վեր, Սբ․ Մարդ իր արժանապատվությունը պահելու համար պետք է ամենից առաջ ուրիշներին հարգել։
- Խնամու եզան գեղիցն է, ընդհ (ծաղր․) Ասվում է շատ հեռավոր ազգականների կամ իրենց ազգական համարողների մասին։
- Իշի խնամին ջորին կուլի, Թբ․ (առած․) (արհմր․) տե՛ս ԷՇ-ի տակ։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։