խնդրարկու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χndɾɑɾˈku]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)նդ•րար•կու
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
Ածական
- նույնն է՝ խնդրատու (հնց․) ◆ Դռան շեմքերը մաշող դրանք են խնդրարկուները։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ ՀԵտո եկան խնդրարկուներ, սկսվեցին զեկույցները, ընդւոնելությունները։
- ◆ Ես բազմադարյան դիցապաշտ և նիզակազեն քո որդիդ իբր առաքյալ և խնդրարկու քեզի կուդամ վեհորեն։ Սիամանթո
- նույնն է՝ խնդրակ
Հոմանիշներ խմբագրել
- խնդրատու, դիմումատու, աղերսարկու, հայց(ա)վոր, հայցատու, (հնց․)՝ խնդրամատույց, աղերսավոր, աղերսահայց, աղերսարար
- տե՛ս խնամախոս
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։