խոժոռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔˈʒɔr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•ժոռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելխոժոռ 1
խմբագրելԳոյական
- մռայլ հայացք` դեմք` նայվածք ունեցող, խստադեմ, խոժոռադեմ ◆ Դու հիշո՞ւմ ես որսորդ Ավոյին` այն լուռ, միշտ խոժոռ մարդուն։ (Րաֆֆի)
- մռայլութուն` խստություն` դաժանություն արտահայտող ◆ Այդ միջոցին մեկը միջնաբերդի բարձրությունից խոժոռ դեմքով նայում էր։ (Րաֆֆի) ◆ Ոստիկանը խոժոռ դեմք ընդունեց։ Խաչիկ Դաշտենց
- (մկբ․) խոլոռ հայացքով, խեթիվ ◆ Խուլ Հովհաննեսը… խոժոռ է նայում երիտասարդ դպրին։ (Ակսել Բակունց)
- (ած․) (փխբ․) իր տեսքով ծանր զգացում առաջ բերող, ճնշող ◆ Խոժոռ ժայռերը մեկը մյուսից բարձր ձգվում էին հեռու։
- (փխբ․) մթացած, ամպամած ◆ Ձմռան խոժոռ երկինքը… միծտ կուլար։ (Միսաք Մեծարենց)
Հոմանիշներ
խմբագրել- խեթ։
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
խոժոռ 2
խմբագրել- (բրբ․) Գանձակ, Ալաշկերտ, Ղարաբաղ, Ջուղա, Թբիլիսի, Քանդակ՝ (խոժոր, խժոռ, խուժար) մեծ, խոշոր։ ◆ Սաթոն խոժոռ աշկեր ունի (Ձեռագիր) տե՜ս խոշոր
- խոշոր աղացված․ ◆ Խոժոռ ալյուր: (Ձեռագիր) ◆ Խոժոռ աղ:
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։